|
|
t Hoog Laid van Laifde 01
01Dit is t mooiste laid van de laifde, n laid van Salomo.
02Bedek mie mit dien kuskes, mit kuskes van dien mond.
t Vuilen van dien laifde is mie lekkerder tou as goie wien.
03Dien eulie is kostelk om te roeken,
klank al van dien noam is net as zuvere eulie.
Doarom binnen jonge wichter aalmoal gek op die.
04Neem mie mit, wie goan der vandeur!
Breng mie noar dien woonstee, mien keunenk.
Loat ons blied wezen en jubeln over die,
loat ons snaren van dien laifde,
dij zuiter is as de beste wien.
Elk mout ja wel wies mit die wezen!
05Donker van vèl bin ik, wichter van Jeruzalem,
mor evenzogoud mooi,
donker en mooi as tènten van Kedar,
mooi en donker as wandklaiden van Salomo.
06Kiek mie der nait op aan, dat ik donker van vèl bin,
zun het mie verbraand.
Mien bruiers haren t op mie veurzain,
want ik mos bie heur droevetoenen wacht holden.
Mien aigen droevetoen kwam ik hail nait aan tou.
07Vertel mie toch, doe alderlaifste van mie,
woarstoe dien schoapen waaiden letst,
woarstoe touholdst as zun op t hoogste is,
en kudde rusten mout.
Den huif ik nait in t veld omswinnen,
nait noar die zuiken bie kuddes van dien kammeroaden.
08Astoe nait waist woar ik touhol,
doe aldermooiste maank de wichter,
goa hom den achternoa in t voutspoor van zien kudde,
loat dien segen waaiden bie tènten van de hedders.
09Doe bist mie tou, mien laif wicht,
as n tuugpeerd veur farao zien woagen.
10 Wat lieken dien wangen mooi tussen dien oorhangers,
wat komt dien haals mooi oet mit dat kralensnoer.
11 Hangers van gold zel wie veur die moaken loaten,
mit zulvern bèltjes.
12 As mien keunenk aanzit aan zien toavel,
hangen geuren van mien nardus om hom tou.
13 Mien laiverd is mie tou
as n ponkje mirre dat tussen mien bòrsten rust,
14 as n trös hennabloumen oet droevetoenen van Engedi.
15 Wat bistoe mooi, mien laifke, wat bistoe mooi!
Dien ogen lieken wel doefkes.
16 En doe bist zo mooi, mien laif, zo zaacht.
Ons bèr is hier in t vrizze gruin.
17 Ceders binnen gebinten van ons hoes,
wanden van t hoes binnen ciprezzen.
|
t Hoog Laid van Laifde 02
01n Lelie van Saron bin ik,
n widde lelie in de leegte.
02As n widde lelie maank stiekelbozzen,
zo is mien laif wicht maank aander wichter.
03As n appelboom maank wilde bomen,
zo is mien laiverd maank jongkerels.
Ik wil zo geern bie hom zitten in zien schaar,
zien vruchten binnen mie ja zuit in mond.
04Hai nemt mie mit noar t wienhoes,
as n vlaag hangt zien laifde om mie tou.
05Mensken, hol mie op bainen mit rezienekouk,
geef mie appels tegen dreuge mond,
ik bin ja zaik van laifde.
06Hai holdt zien linkerhaand tegen mien waang,
zien rechteraarm het e om mie tou.
07Ik besweer joe, wichter van Jeruzalem,
bie de herten en hinden in t veld,
wek laifde nait op, doag heur nait oet,
veurdat tied ter heer is.
08Ik heur mien schat aankommen.
Kiek! Doar komt e,
hai springt over baargen,
en daanst over bulten.
09Mien laiverd liekt wel n springbok
of t jong van n hert.
Kiek! Doar staait e al bie ons hoes.
Hai kikt deur t roam,
hai kuurt deur troalievènster.
10 Hai zegt wat, hai proat tegen mie:
"Kom, mien wicht, mien aldermooiste schat,
kom bie mie!
11 Winter is ja verswonnen,
en regentied is verbie.
12 In t veld staait ales in blui.
Tied van zingen komt aan,
overaal heurst töddeldoefkes.
13 Eerste viegen kriegen al kleur,
wienstòkken stoan in geurege blui.
Kom, mien wicht, mien aldermooiste schat,
kom bie mie!
14 Doe bist mien doef in n glief van n rots,
in holen van baargwand bezied.
Kom noar veuren, loat die zain,
loat dien stem toch heuren.
Dien stem klinkt ja zo oardeg,
doe zugst ter ja zo aldernuverst oet."
15 Ie mouten veur ons dij vozzen vangen,
dij lutje verniende vozzen,
dij ons droevetoenen vernailen,
net nou ze in blui stoan.
16 Mien alderlaifste is van mie
en ik bin van hom,
van hom, dij schoapen
maank widde lelies waaiden let.
17 Kom weerom, mien alderlaifste,
as oavendwind wat vrizzer wordt
en schaar verswonnen is.
Kom as n springbok, as t jong van n hert,
bie mie op hoge baargen.
|
t Hoog Laid van Laifde 03
01Snaachts op bèr zöchte ik noar hom,
mien jong, woar ik zo aiweg wies mit bin,
ik zöchte hom, mor vinden dee k hom nait.
02Loat mie mor van bèr ofgoan en rondstrunen in stad,
loat mie zuiken in stroaten en op maarten,
noar mien alderlaifste: naargens kin ik hom vinden.
03Stadswachters op heur ronde kwammen mie tegen:
"Heb ie hom ook zain?
Mien jong, woar ik zo aiweg wies mit bin?"
04k Was heur nog mor naauw verbie,
dou zag ik in ainen mien alderlaifste.
Ik greep hom beet, ik luit hom nait meer lös,
tot ik hom in mien moeke heur hoes brocht haar,
in t binhoes woar ik oet heur geboren bin.
05Ik besweer joe, wichter van Jeruzalem,
bie de herten en hinden in t veld,
wek laifde nait op, doag heur nait oet,
veurdat tied ter heer is.
06Wat komt doar aanzetten oet woestijn,
as zoelen van rook, in wolken van wierook en mirre,
in geuren van kruderij van de koopman?
07Kiek toch ais! t Is Salomo zien aigen droagkoets,
mit sesteg gardisten van Israël der om tou,
08aalmoal soldoaten mit sweerd op zied,
mit haand aan t gevest tegen onroad bie naacht.
09Keunenk Salomo het zok n droagkoets
moaken loaten van cederholt, oet Libanon.
10 Stielen binnen moakt van zulver, leunens van gold,
kuzzen is van roodsangen goud,
koets is van binnen inlegd mit ebbenholt.
11 Kom der oet, wichter van Jeruzalem,
loop hom in muit, wichter van Sion!
Kiek noar Salomo: hai het kroon op,
woar zien moeke hom mit kroond het,
op zien traauwdag, mooiste dag van zien levent.
|
t Hoog Laid van Laifde 04
01Eerliekswoar, doe bist zo mooi, mien kind,
o, wat bistoe mooi!
Dien ogen lieken wel doefkes, zo achter dien waaltje.
Dien hoar is net n kudde segen,
dij bie baargen van Gilead omdeel golft.
02Dien tanden binnen net n koppel schoapen,
dij vris schoren, zo tou schoapwask oet kommen,
aalmoal mit twij lammer, gainain is der zunder.
03Dien lipkes glaanzen as n helderrood lint,
dien proat is ja zo nuver.
Dien wangen schienen rood deur dien waaltje hèn,
net twij helften van n grenoatappel.
04Dien haals is as toorn van David,
raank en rond mit hoge tinnen,
mit doezend schilden optuugd,
aalmoal rondschilden van helden.
05Dien baaide bòrsten binnen net n twijling,
twij lutje kaalfkes van hinden,
middenmaank lelies in t veld.
06As oavendwind wat vrizzer wordt
en schaar verswonnen is,
den kom ik bie die
op mirrebaarg en wierookheuvel.
07Ales aan die is mooi, mien kind,
is haildaal niks verkeerd aan die!
08Kom mit mie mit van Libanon òf, mien wicht,
kom mit mie mit van Libanon òf.
Kom boven van högte van Amana omdeel,
boven van Senir en Hermon òf.
Vot van laiwenholen en vot van baargen,
woar panters touholden.
09Hest mie beteuverd, mien zuske, mien wicht,
mit ain wenk van dien ogen,
mit ain glìnstern van dien haalskettens,
hestoe mie t haart op loop jagd.
10 t Is mie zo mooi tou astoe mie streelst,
mien zuske, mien wicht,
astoe mie streelst, is dat zuiter as wien.
Dien roekeulie is lekkerder
as wat veur zaalfeulie ook.
11 Hunneg lopt die van lippen òf, mien wicht,
hunneg en melk hest onder tong,
geur van dien goud is as geur van Libanon.
12 n Besloten hof bistoe, mien zuske, mien wicht,
n besloten hof, n verzegelde wèl.
13 Dien schoot is as n hof mit grenoatappels,
mit de lekkerste vruchten,
mit hennabloum en nardusplant,
14 mit nardus en saffroan,
mit kalmoes en kenail,
ale wierookbomen, mirre en aloë,
mit n keur van de lekkerste kruden.
15 n Wèl in n hof bistoe, mien wicht,
n bron mit leventeg wotter,
wotter dat stroomt van Libanon òf.
16 Steek op den, noordewind,
kom op den, zudewind,
waai deur mien haile hof hèn,
zodat zien baalzemeulie stroomt.
O, dat mien laifste in zien hof komt,
dat hai toch et van dij kostelke vruchten.
|
t Hoog Laid van Laifde 05
01Ik bin in mien hof, mien zuske, mien wicht,
doar zammel ik mirre, mien kruderij.
Doar eet ik van mien roaten, mien hunneg,
doar drink ik mien wien en mien melk.
Eet, kammeroaden, en drink,
wor mor rozeg van laifde!
02Ik slaip, mor mien haart was wakker.
Dou heurde ik kloppen: mien alderlaifste!
"Dou deur open, mien zuske, mien kammeroadske,
mien doefke, mien aldermooiste!
Mien kop is ja nat van daauw,
mien hoar is slof van naachtdook."
03"Mor k heb mien klaid al oet,
mout ik dij weer aantrekken?
k Heb mien vouten al wosken,
mout ik dij vannijs voel moaken?"
04Dou stook mien alderlaifste
zien haand deur glief van deur.
Mien haart ging te keer!
05Ik sprong in t èn
om mien alderlaifste deur open te doun.
Mien handen wazzen nat van mirre,
mirre laip mie van vingers òf,
t laip over deurgrondel hèn.
06Ik dee deur wiedopen veur mien alderlaifste,
mor hai was vot, verswonnen.
Ik was haildaal van streek van zien proaten,
ik zöchte hom, mor kon hom nait vinden,
ik raip hom, mor hai gaf gain toal of taiken.
07Stadswachters op heur ronde kwammen mie tegen.
Ze sluigen mie, ze huigen mie te wonde,
ze ropten mie mien overklaid òf,
dij wachters op de muren.
08Wichter van Jeruzalem, ik besweer joe:
as ie mien alderlaifste tegenkommen,
wat zel ie hom den zeggen?
Zeg hom, dat ik zaik bin van laifde!
09Wat het dien alderlaifste nou veur op n aander,
doe aldermooiste maank de wichter?
Wat het dien alderlaifste nou veur op n aander,
dastoe zo op ons inproatst?
10 Mien alderlaifste stroalt, staait in blui,
hai stekt boven wel tiendoezend oet.
11 Zien kop liekt van gold, van echt kloar gold.
Zien lokken golven, lieken swaart as roaven.
12 Zien ogen lieken net doeven,
stoef bie n lopend daipke,
dij boaden zok in melk,
dij zitten bie n volle drinkeldòbbe.
13 Zien wangen lieken bèrren mit kruderij,
dij roeken noar alderhande baalzem.
Zien lippen lieken op lelies,
woar de mirre van ofdrupt.
14 Zien aarms lieken wel stoaven van gold,
mit jewailen bezet.
Zien lief is net n beeld van ivoor,
mit kostboare stainen bedekt.
15 Zien bainen lieken wel zoelen van maarmer,
op golden stiepen.
Hai het n pestuur as de Libanon,
zo hoog as ceders.
16 Ales oet zien mond is zuit,
ales aan hom is begeerliek.
Zo is mien alderlaifste,
wichter van Jeruzalem!
Zo is mien jong.
|
t Hoog Laid van Laifde 06
01Woar is dien alderlaifste den hèngoan,
doe mooiste van ale wichter?
Wat kaant is hai oetgoan?
Wie willen hom mitnkander zuiken.
02Mien alderlaifste is noar zien hof tou goan,
noar aal zien bèrren mit kruderij,
om doar zien kudde te waaiden,
lelies te plokken.
03Ik bin van mien alderlaifste
en hai is van mie.
Hai let schoapen waaiden middenmaank lelies.
04Wat bistoe mooi, mien wicht,
zo mooi as Tirsa,
zo nuver as Jeruzalem,
zo geducht as n leger onder voandels.
05Kiek mie nait zo aan, mien wicht,
dien ogen brengen mie haildaal van de wies.
Dien hoar liekt net n kudde segen,
dij bie baargen van Gilead omdeel golft.
06Dien tanden binnen wit, net n koppel euen
dij zo tou schoapwask oet kommen,
aalmoal mit twij lammer, gainain is der zunder.
07Dien wangen schienen rood deur dien waaltje hèn,
net twij helften van n grenoatappel.
08Wel sesteg keuneginnen binnen der,
en nog wel tachteg bievraauwen der tou,
jonge wichter nait te tellen.
09Zo as mien doefke, mien aldermooiste,
is der mor ain, ook veur heur moeke,
veur dij heur t leven gaf, is zai de laifste.
Wichter dij heur zain, snaren over heur,
keuneginnen en bievraauwen bejubeln heur.
10 Wèl doagt doar den as t mörgenrood,
glaanzend as de moan,
stroalend as de zun,
geducht as n leger onder voandels?
11 Ik goa omdeel noar t hof mit neudebomen,
om te kieken noar jonge loden van paalmboom,
om te kieken of wiendroef al oetbot is,
of grenoatappels al bluien.
12 Wat gebeurt ter toch mit mie?
Keunenkswoagen gaait mit mie aan loop!
|
t Hoog Laid van Laifde 07
01Draai die om en keer weer,
mooi maaidje van Sulam,
draai die om en keer weer!
Wat kiek ie ja blied noar t wichtje van Sulam!
Zai is toch gain kunstdaanzeres?
02Mien kind, bist ja net n prinses,
zo astoe doar sweefst op dien schountjes,
zo astoe dien heupen swaaist,
as n haalssnoer van n kunstenoar.
03Dien schoot is n ronde schoal
woar gain krudenwien aan mekaaiern zel.
Dien liefke is ja net n waaitschoof,
mit n kraans van lelies rondomheer.
04Dien baaide bòrsten net n twijling,
net twij kaalfkes van hinden.
05Dien haals is as n toorn van ivoor,
dien ogen as vievers van Chesbon,
stoef bie poort van Bat-Rabbim.
Dien neus is as n toorn op Libanon,
mit oetzicht over Damascus.
06Dien kop staait liekop as de Karmel,
dien roodsangen hoar hangt lös,
n keunenk, vongen in dien hoarlokken.
07Wat bistoe mooi, mien laifke,
wat bist mie nuver en begeerliek tou.
08Doe staaist doar raank as n paalmboom,
dien bòrsten binnen net droevetrözzen.
09Ik dochde: Ik klim bie dij boom omhoog,
ik wil dij doadels plokken.
Dat dien bòrsten net droevetrözzen wezen maggen,
dien oam noar appels roeken mag
10 en dien mond noar goie wien ...,
wien ..., dij liekoet noar mien alderlaifste,
in sloap over zien lippen stroomt.
11 Ik bin van mien alderlaifste,
zien verlangst gaait noar mie oet.
12 Kom toch, mien alderlaifste,
loat wie t veld ingoan,
en overnachten maank hennabloumen.
13 Loat wie op tied noar droevetoenen goan
en kieken of wienstòk al oetbot,
of knoppen al opengoan en grenoatappels bluien.
Doar zel ik die mien laifde geven.
14 Appels-veur-laifde geven heur geur.
Bie ons deuren liggen ale soorten lekkere vruchten,
olde vruchten en jonge vruchten.
Dij heb ik veur die oetzied legd, mien alderlaifste.
|
t Hoog Laid van Laifde 08
01Och, konstoe mie mor n bruier wezen,
dij bie mien moeke aan bòrst dronken haar.
As ik die bie t pad tegenkwam,
kon ik die kuskes geven,
en gain mensk zol mie der om verachten.
02Ik zol die bie d'haand pakken,
en mitnemen noar mien moekes hoes.
Doar konstoe mie wat leren.
Doar zol ik die te drinken geven,
krudenwien en t sap van mien grenoatappels.
03Zien linkerhaand ligt onder mien kop,
zien rechteraarm het hai om mie tou.
04Ik besweer joe, wichter van Jeruzalem,
wek laifde nait op, doag heur nait oet,
veurdat tied ter heer is.
05Wèl komt doar aanzetten oet t roege veld,
en leunt op aarm van heur alderlaifste?
Hier onder d'appelboom heb ik die wakker moakt,
hier kreeg dien moeke heur weeën,
hier is zai, onder weeën, van die bevalen.
06Droag mie as n zegel op dien haart,
as n zegelring aan dien haand.
Want staark as de dood is de laifde,
net zo onverbiddelk as t dodenriek
sloet zai elk aander boeten.
Heur vlammen binnen glìn
as t vuur van de HEER.
07Aal t wotter van de wereld
kin t vuur van dij laifde nait oetmoaken,
gain revier spoult dij laifde vot.
Zol ain aal zien bezittens veur dij laifde geven,
men zol hom mit nek aankieken.
08Wie hebben nog n luk zuske,
dij nog gain bòrsten het.
Hou mout wie mit heur aan,
as der op n dag ain om heur komt?
09As zai n muur is,
den zel wie heur verstaarken mit zulvern toorns.
As zai n open deur is,
den sloet wie heur òf mit cedern planken.
10 Ik bin n muur,
mien bòrsten binnen net toorns.
Dou wer ik in zien ogen n stad
dij zok overgeft veur vrede.
11 Salomo haar n droevetoen in Baäl-Hamon.
Dij luit hai deur wachters bewoaken,
elk wol veur de vruchten
ja wel doezend zulverstokken betoalen.
12 Mien droevetoen, doar zörg ik zulm veur.
Dij doezend zulverstokken, Salomo,
dij magstoe holden,
en dien wachters elk twijhonderd!
13 En doe, mien wicht, doar in dij toenen,
manlu kieken ja op bie t heuren van dien stem.
Loat aan mié dien stem ais heuren!
14 Kom gaauw hierop aan, mien alderlaifste!
Kom gaauw hier, gaauw as n hert,
as t jong van n hert,
op baargen vol kruderij.
|
|
